Met twintig leerlingen van de Sint-Lucasacademie trokken we naar de voorlaatste dag van de expo Into the eyes van Johan Tahon. De kunstenaar gaf ons zelf nog een laatste rondleiding in het gerenoveerde Sint-Baafshuis. Gevuld met talrijke anekdotes en diepe levensbeschouwingen in dit unieke kader — waarvan de grote raampartijen een weelderige blik bieden op de kathedraal — werd het een bijzonder en inspirerend moment.
Johan vertelde onder meer hoe zijn persoonlijk leven intens verweven is met zijn werk. Na een woelige jeugd en enkele zware tegenslagen vond hij de mogelijkheid om in een ruimer atelier te werken, nog vóór hij de kapel in de Vlaamse Ardennen betrok. Die extra ademruimte gaf hem de kans om grotere sculpturen te maken.
Zoals de titel van de expo al suggereert, getuigt zijn werk van een psychologische zoektocht. De ogen waarvan sprake vindt hij terug in het gerestaureerde Lam Gods, waar de vreemde blik van het lam hem blijft boeien. Net als de blik van paus Franciscus, die hij ontmoette toen hij hem zijn beeld van Ignatius van Loyola wilde aanbieden, na een eindeloze voettocht over de pleinen van het Vaticaan, zwoegend met het beeld op de schouder. Beide blikken nodigden hem uit de fundamentele vraag te stellen: wie ben ik?
Voor onze leerlingen had hij ook enkele praktische tips. Zo bakt hij zijn keramiek enkel in een gasoven die hij tot 1260 graden kan verhitten, waardoor zijn beelden een onverwoestbare stevigheid krijgen. Zijn belangrijkste boodschap was echter om het toeval toe te laten in het werk, of zelfs te omarmen. In toevalligheden schuilt volgens hem een ‘kosmische orde’ die het rationele denken overstijgt. Interessante kunst ontstaat enkel wanneer je een deel van het onbewuste toelaat en niet alles onder controle wilt houden.
Een wijze les van de meester…
